این رسم ما نبود که ز یاران جدا شویم

در هجوم وحشت شب بی صدا شویم

این عهد ما نبود که در انتهای راه .

ما بین کوچه ها تک و تنها رها شویم

آن روزها که شوق شهادت به سینه بود.

توفیقمان نبود که شبیه شما شویم

رفتید تا همچو پرستو رها شوید .

ماندیم ما که همنفس سرفه هاشویم

ای کاش می شد از لبتان ساغری زنیم .

تا همنشین و هم نفس آل عبا شویم

رفتید خوش به حال شما یادمان کنید .

شاید که با نسیم دعاتان دوا شویم