نسیم یار

آیا خواست و رأی مردم در مشروعیت نظام اسلامی می‌­تواند نادیده گرفته شود؟

 هیچ‌کس در نظام اسلامى نباید مردم‌، رأى‌ مردم‌ و خواست مردم را انکار کند.

حالا بعضى، رأى‌ مردم را پایه‌ى مشروعیّت میدانند؛ لااقل پایه‌ى اعمال مشروعیّت است.

بدون آراء مردم، بدون حضور مردم و بدون تحقّق خواست مردم، خیمه‌ى نظام اسلامى، سرِپا نمیشود و نمیماند.

مقام معظم رهبری

۱۳۷۸/۳/۱۴

آقای روحانی کجا برخوردهای شما با رفتارهای شهید بهشتی همخوانی و شباهت دارد؟!

مدیرمسئول روزنامه کیهان نوشت:

آقای دکتر روحانی توئیت کرده‌اند که «بهشتی انواع ناسزاگویی و ظلم‌ها را تحمل می‌کرد ولی در برابر ظلم به مردم با قدرت می‌ایستاد»

اما با عرض پوزش باید گفت؛ انطباق آن با راه و روشی که جناب روحانی -لااقل- طی ۴ سال گذشته در پیش گرفته و متأسفانه ادامه می‌دهند، از

نوع «شبیه‌سازی» است و نه «شبیه‌یابی».

چرا که آن شهید بزرگوار حجم انبوهی از اهانت‌ها و ناسزاهایی را که همه روزه از سوی منافقین، لیبرال‌ها،جریانات ضدانقلاب ومحافل و مراکز

بیگانه علیه ایشان به کار گرفته می‌شد، با خونسردی مثال‌زدنی و بی‌آن که خم به ابرو آورد تحمل می‌کرد و زبان جز به نصیحت فحاشان و

ناسزاگویان نمی‌گشود.اکنون جای این پرسش از رئیس‌جمهور محترم هست که میان برخورد خود با منتقدان و برخورد

شهید بهشتی- نه فقط با منتقدان بلکه - بافحاشان چه شباهتی یافته‌اند که این دو‌را به مقایسه نشسته‌اند؟!

برای نشان دادن این واقعیت تلخ، فقط اشاره به چند نمونه از ناسزاهایی که جناب رئیس‌جمهور نثار منتقدان خویش

کرده‌اند،کفایتمی‌کند؛«بی‌سواد، بی‌شناسنامه، مزدور، کاسب تحریم، کودک صفت، حسود، بزدل، ترسو، جیب‌بر،بی‌قانون، مستضعف فکری، بیکار،

متوهم، غوطه‌ور درفساد، سوء استفاده‌گر، خرابکار، عقب‌مانده، تازه به دوران رسیده،‌ عصر حجری، هوچی‌باز، منفی‌باف، یأس‌آفرین، ناشکر،باید به

جهنم بروند، انقلابیون نفهم، یک مشت لات»! و…

کجای این برخورد جناب روحانی با برخورد شهید بهشتی همخوانی و شباهت دارد؟!

شهید بهشتی، خطاب به آمریکا که دشمن تابلودار و قسم خورده ایران اسلامی و مردم این مرز و بوم بوده و هست، با صراحت می‌فرمود؛ «ای

آمریکا از ملت ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر».

اما، جناب روحانی می‌گوید: «اوباما را شخصی مؤدب یافتم»! «به مذاکره با آمریکا خوشبین هستم»!

حسین شریعتمداری

 
خصوصیات پیشوای مردم

مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنّاسِ اِماما فَليَبْدَأ بِتَعْليمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْليمِ غَيْرِهِ وَلْيَكُنْ تَاْديبُهُ بِسيرَتِهِ

قَبْلَ تَأْديبِهِ بِلِسانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ

مُؤَدِّبُها اَحَقُّ بِالاِجْلالِ مِنْ مُعَلِّمِ النّاسِ ومُؤَدِّبِهِمْ

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص480

امیر المومنین على (علیه السلام ) :

كسى كه خود را پيشواى مردم قرار داده، بايد پيش از آموزش ديگران، خود را آموزش دهد

و پيش از آن‏كه ديگران را با زبان،ادب بياموزد،با كردارش ادب آموزد

و البته آموزش دهنده و ادب‏ آموز خود بيش از آموزگار و ادب‏ آموز مردم، شايسته تجليل است .

فرصت ناب بعد از ماه رمضان را از دست ندهیم. مثل کسی نباشیم که از فروشگاه کلی خرید کرده، ولی در جعبه را باز نمی‌کند!

حال خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است!

چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده؟

بهترین استفاده از فرصت بعد از رمضان، آغاز یک برنامه‌ی سبک یکساله برای «عادت به خوبی‌ها» است.

 یکی از غفلت‌های مهم ما این است که قدرِ بعد از ماه مبارک رمضانِ خودمان را نمی‌دانیم. در حالی که هرچه در ماه مبارک رمضان عبادت کنیم،

تازه آغازی برای زندگی خوش معنوی پس از ماه رمضان است.این‌کار مثل این است که از فروشگاه خرید کرده‌ایم، حالا بعد از ماه رمضان، این خرید را به منزل آورده‌ایم و باید درِ آن را باز کنیم و از آن استفادهکنیم ولی معمولاً استفاده نمی‌کنیم.

 حال خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است. خیلی بد است که انسان از نشاطی که بعد از ورزش جسمی و روحی پیدا می‌کند، درست استفاده نکند.

 حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از کربلا است. کسی که به کربلا برود و حال خوشی پیدا کند، او بعد از کربلا وقتی به هیأت برود، خیلی بیشتر از قبل، به او مزه می‌دهد.

 چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟ چون ما در ماه رمضان سنگ‌تمام گذاشته‌ایم، و حالا خودمان باید با انرژی و توانی که در ماه رمضان به‌دست آورده‌ایم، بدویم و مسیر را ادامه دهیم. مثل دونده ای که به صورت طبیعی: «بعد از عبور از خط پایان، چند قدم دیگر هم می دود!»

 کسانی که یک‌دفعه‌ای ترمز می‌کنند معلوم می‌شود که حرکت‌شان در ماه رمضان حلزونی بوده است!

 بعد از ماه رمضان، رفتارها باید تفاوت پیدا کند. یکی از سفارشات ائمه «عادت دادن جان خویشتن به کارهای خوب و خیر» و اهمیت علمیات"عمل مداوم” است.

 عادت فقط مربوط به رفتار نمی‌شود. می‌شود قلب را به برخی دوست‌داشتنی‌ها عادت داد. پیامبر(ص) می‌فرماید: «قلبتان را به رقّت(نازکی) و تفکر عادت دهید» (اعلام‌الدین/146)

مثلاً بگوید: «من عادت کرده‌ام گریۀ در خانۀ خدا را دوست داشته باشم» نه اینکه «یک حالی پیدا کنم و بروم درِ خانۀ خدا گریه کنم!»

 ما نمی‌خواهیم فقط به یک «حالِ خوش معنوی» برسیم، بلکه می‌خواهیم به «مقام خوش معنوی» برسیم. مقام‌ یعنی یک حال خوش همیشگی.

انسان در آنجا «مقیم» می‌شود نه اینکه یک لحظه شهاب‌وار بیاید و برگردد.حالا چطور می‌توان به مقام خوش معنوی رسید؟ با “عادت".

 بهترین زمان برای این ایجاد این «عادت» بعد از ماه رمضان است، چون ما دیگر هیچ‌وقت این‌قدر قدرت معنوی نداریم.

 برای ایجاد عادت، برنامۀ یک‌ساله نیاز است. و بهترین وقت برای یک برنامۀ یک‌ساله از این ماه، رمضان تا ماه رمضان بعدی است. اگر این کار را انجام دهید، ان‌شاء الله تا شب قدر سال آینده، به نتایج خوبی خواهید رسید.

علیرضا پناهیان

کمتر از پانزده ماه از پیروزی انقلاب می‌گذشت. مشکلات طبیعی هر انقلاب نوپا در کشور ما هم وجود داشت. در بسیاری از زمینه‌ها حتی تأمین مواد ساده‌ی خوراکی، محتاج کشورهای دیگر بودیم. کشور نه صنعت قابل اتکایی داشت و نه بلحاظ علمی، قابل توجه بود. علاوه بر اینکه دشمنان خارجی هم فشار زیادی وارد می‌کردند. وجود گروگان‌های آمریکایی در ایران که از لانه‌ی جاسوسی به اسارت گرفته شده بودند هم به اهرم فشاری تبدیل شده بود تا استکبار جهانی بتواند ضربه‌ی خود را به نهال نوپای انقلاب وارد کند.

اما هیچ‌کدام این موارد، در عزم بزرگان نظام، خللی پدید نیاورده بود. شاید برخی فکر می‌کردند که در چنین شرایطی باید کمی از اصول خود کوتاه بیاییم تا وضعیت، بهبود یابد. اما در صلابت و ایمان مؤمنان واقعی، هیچ عاملی حتی تهدیدهای نظامی و تحریم‌های اقتصادی، نمی‌تواند منجر به اظهار عجز دربرابر دشمنان خدا شود.

در همان روزهای مورد اشاره، سفیر وقت انگلیس در تهران، در مجادله‌ای حضوری با آیت‌الله دکتر شهید بهشتی (رحمةالله علیه) در مورد تصمیم ایران در خصوص گروگان‌های آمریکایی می‌پرسد. شهید بهشتی پاسخ می‌دهد: «تکلیف اینها را که روشن کردیم، چند بار می پرسید؟ تکلیف اینها با نمایندگان امت و مردم در مجلس شوراست… مگر اینجا به اینها بد می گذرد؟ شما جوان ما را در زندان های آمریکا کشتید، اما اینها در هتل سفارت زندگی می کنند، دیگر چه مرگتان است؟»

سفیر انگلیس می‌گوید: ولی دولت آمریکا نمی‌تواند صبر کند. شهید بهشتی پاسخ می‌دهد: «می‌توانند صبر کنند یا می‌توانند صبر نکنند، ولی ملت ما گفتند ما تصمیم را خودمان می‌گیریم و خودشان دارند می‌گیرند.» سفیر انگلیس که انتظار چنین پاسخی را نداشت می‌گوید: “خیلی غیرواقع‌بینانه با مسائل سیاسی برخورد می‌کنید.”

پاسخ راهبردی شهید بهشتی را در ذهن خود حفظ کنید: «همین جورهاست. ما قرار است آرمان طلبانه با مسائل برخورد کنیم. انقلاب ما انقلاب آرمان‌هاست نه انقلاب تسلیم به واقعیت‌ها. ما انقلاب کردیم که واقعیت‌ها را عوض کنیم، نه اینکه واقعیت‌ها را هرچه هست بپذیریم.»

سفیر انگلیس بعد از کم‌آوردن در گفت‌وگوی منطقی، تهدید به تحریم اقتصادی می‌کند. اما از صلابت شهید بهشتی، حتی ذره‌ای کاسته نمی‌شود. آن شهید سعید پاسخ می‌دهد: «ما از همان اول قرارمان بر این بود که انقلاب پیش برود و ما همان نان و پنیر خودمان که توی همین مملکت به دست می آید می‌خوریم … ان شاء الله سیاست ما بر این است که حتی اگر قرار شود روزی همه مردم، نان خالی نوش جان کنند، ولی با آمریکا بجنگند.»

در ادامه، سفیر انگلیس با اوقات تلخی از گزینه‌ی نظامی سخن گفت و شهید بهشتی هم پاسخ دندان‌شکنی به او داد: «ما از خیلی وقت پیش برای دخالت نظامی آمریکا آماده ایم. خلاف انتظار ما نیست، ولی هر سرباز آمریکایی که به داخل مرزهای ایران بیاید، میان مردم ما یک جا بیشتر برایش نیست و آن هم گور زیر خاک است.»

در سال 1392،این گفت‌وگو از آن جهت قابل توجه است که این روزها برخی افراد، از لزوم امتیازدادن به دشمن و عدم پافشاری بر اصول سخن می‌گویند. همان‌ها که در مقابل این همه اهانت، جنایت و خیانت رییس‌جمهور آمریکا، او را «مودب» می‌نامند و در برابر تحقیرها و تهدیدهای مکرر شیطان بزرگ، واکنش مناسبی نشان نمی‌دهند.

یادمان باشد که شرایط امروز کشور ما از شرایط سال 59 بسیار بهتر است؛ بنابراین وقتی شهید آیت‌الله دکتر بهشتی، در آن شرایط، از موضع عزت و اقتدار سخن می‌گفت دلیلی ندارد که ما در شرایط کنونی، از آرمان‌های انقلاب عقب‌نشینی کنیم.