نسیم یار

ویتکاف : خواسته آمریکا این است که برنامه هسته‌ای ایران برچیده شود / ممکن است در ازای توافق، امتیازدهی به ایران لازم شود

«وال استریت ژورنال» به نقل از استیون ویتکاف، فرستاده ترامپ به خاورمیانه:

ساخت سلاح هسته‌ای توسط ایران برای دولت ترامپ خطر قرمز است. خواسته آمریکا این است که برنامه هسته‌ای ایران برچیده شود. ممکن است در ازای توافق، امتیازدهی به ایران لازم شود.

اصرار ترامپ بر برچیده شدن برنامه هسته‌ای ایران به معنی عدم ایجاد راه حل میانه نیست. اگر ایران برچیده شدن برنامه هسته‌ای آن را نپذیرد، اتخاذ تصمیم بعدی با ترامپ خواهد بود. در مذاکرات فردا در مسقط با ایران شرط‌های دقیق توافق بررسی نخواهد شد.

اولین نشست مذاکراتی آمریکا با ایران در عمان با محوریت اعتمادسازی برگزار خواهد شد. هر گونه توافق مستلزم ایجاد تضمین‌هایی برای عدم دست‌یابی ایران به تسلیحات هسته‌ای است.

ما در برجام حرف و وعده خوب، خیلی شنیده‌ایم که در عمل آن حرفها و وعده‌ها نقض شده و ضدش عمل شده.

حرف و وعده فایده ندارد. این دفعه ‎#فقط_عمل!

این دفعه جمهوری اسلامی قانع نخواهد شد و مثل گذشته نخواهد بود.

فکت مهم، جنگ روانی و خبرسازی سنگین در فضای مجازی ایران در حال اجرا است

 ضعف پوشش رسانه ای توسط ایران به طور جدی نمایان است،

برای چنین دیدار و مذاکرات مهمی چند خبرنگار با تجربه به عمان اعزام نشدند …

برخی پیامها از برخی‌ها آدم را به شگفتی

وا می دارد که تا چه اندازه از منظومه فکری

رهبر انقلاب دور هستند!!

 همه بدانند!

فتوای حرمت ساخت سلاح هسته‌ای توسط رهبر انقلاب الی الابد و استثنا ناپذیر است؛برای همین ایران در راستای استفاده صلح آمیز هسته‌ای هیچ فعالیت پنهانی ندارد که حالا بخواهد کاری پنهانی انجام بدهد.

پس چگونه است که برخی دائم میخواهند القاء کنند که در صورت حرکت اشتباه آمریکا ما برگ برنده‌ای بنام بمب اتم داریم؟!

این خود، القا پیام ضعف ماست؛ مگر ما دست بسته‌ایم؟ مگر ما توان دفاع در مقابل دشمن را نداریم که دست به اقدامات خلاف بشریت بزنیم؟!

امروز دیدم یکی خارج از جایگاه خود تهدیدی برای آژانس کرده برخی هم ذوق زده برایش کف زدند!

تصمیم نهایی در سیاست راهبردی خارجی کشور ما در جایی فراتر از جایگاه این آقا و حتی بالاتر از دولت و مجلس تعیین میشود!

واقعا هنوز این مسأله مهم برای برخی مفهوم نشده است؟!!

آن مردک قلدر نامه‌‌ای به رهبر معظم انقلاب نوشت؛ جنجال رسانه‌ای راه انداخت؛ با هزار مکر و نقشه سعی در ایجاد تصویری خلاف واقع از ایران در مجامع بین المللی کرد.

پاسخ نامه توسط رهبر انقلاب به کشور ثالث ارسال شد.

تصمیمی گرفته شد.

درخواست مذاکره مستقیم رد شد و با تدبیر رهبر انقلاب و رایزنی عقلای نظام قرار به انجام مذاکره غیر مستقیم شد.

این چه بدعت خطرناکی هست که یک عده هیچوقت نمیخواهند سر جای خودشان باشند!

این همه جنجال و هیاهو برای چیست؟!

یک طیف می‌گویند نخیر آقا مذاکره غیر مستقیم فایده ندارد باید مذاکرات مستقیم باشد؛ طیف دیگر میگویند اصلا مذاکره غیر مستقیم یعنی چه و دست به اعتراض و تجمع در مخالفت با آن میزنند؟!

دردناکتر اینکه تصمیم جمهوری اسلامی در بین برخی انقلابیون دستاویزی برای تهمت و توهین و طنز و تمسخر درآمده است.

مگر درخواست اخیر رهبری انسجام ملی در سطوح پایین نبود؟!

با آغاز دور جدید مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا (با میانجیگری عمان)، جبهه‌های مختلفی در مقابل ایران صف‌آرایی کرده‌اند:

۱. فشار برای مذاکره مستقیم + تهدید نظامی

ترامپ و نتانیاهو می‌خواهند مذاکرات را به صورت مستقیم برگزار کنند و با تهدیدات نظامی (مثل ادعای حمله به تاسیسات هسته‌ای) فضای روانی ایجاد کنند. اما تجربه نشان داده این تهدیدها بیشتر تبلیغاتی است تا عملیاتی! (مثل عملیات عین‌الاسد و جنگ نفتکش‌ها)

۲. عملیات روانی ضدانقلاب

رسانه‌های وابسته به سلطنت‌طلبان و گروه‌های ضدانقلاب، هماهنگ با آمریکا و رژیم صهیونیستی، روی تضعیف روحیه ملی تمرکز کرده‌اند.
مصاحبۀ اخیر رضا پهلوی با فاکس‌نیوز و همکاری این جریان با موساد (که توسط CNN افشا شد) نشان‌دهنده وابستگی کامل آنها به دشمن است.

۳. جریان داخلی همراه با آمریکا

برخی چهره‌های غربگرا (مثل روحانی و آشنا) با ادعاهای بی‌اساس («صنعت هسته‌ای ایران کهنه است») سعی در تضعیف قدرت چانه‌زنی ایران دارند.
در پاسخ باید گفت که اگر فناوری هسته‌ای ایران بی‌ارزش است، چرا دشمن این‌همه برای نابودی آن تلاش می‌کند؟

جمهوری اسلامی با هوشیاری دیپلماتیک و حفظ مذاکره غیرمستقیم، ابتکار عمل را در دست دارد.

 دشمن چگونه فشار می‌آورد؟
 تهدید نظامی
 عملیات روانی
 تحریک جریان‌های داخلی

تجربه نشان داده که قدرت ایران در مقاومت و دیپلماسی هوشمندانه است. هرگونه انحراف از این مسیر، فقط به نفع دشمن است.

کتاب «اخلاق تدریس» تألیف کنت استرایک، جانس اف. سولتیس و ترجمه محبوبه خسروی استادیار دانشگاه علامه طباطبایی، از سوی سازمان انتشارات جهاددانشگاهی منتشر شد.

این کتاب یکی از پنج کتابی است که با عنوان تفکر درباره آموزش به چاپ رسیده و معلمان استقبال خوبی از آن داشته‌اند. این اثر ارزشمند تجارب آشنایی برای معلمان تازه کار در قالب مطالعات موردی با پوششی معماگونه مطرح می‌کند تا معلم را به تفکر و تأمل در این زمینه وادار کند.

تنبیه، آزادی اندیشه، چندفرهنگی، دموکراسی حرفه‌ای و موضوعاتی از این قبیل در این کتاب مورد بحث قرار می‌گیرد. علاوه بر این نویسندگان رویکردهای فلسفی و اخلاقی بنیادی در زمینه آموزش و تدریس را نیز مطرح می‌کند تا فرصت بهتری برای تصمیم‌گیری اقتصادی فراهم شود.

در مقدمه کتاب آمده است: کتاب حاضر با استناد به منشور اخلاقی حرفه آموزش که انجمن ملی آموزش آن را مصوب کرده است، این معلم فکور یا خردورز را در موقعیت معماهای اخلاقی گوناگونی قرار می‌دهد و ضمن بیان و تشریح دیدگاه‌های اخلاقی متفاوت از جمله دیدگاه‌های نتیجه‌گرا، غیرنتیجه‌گرا و اصالت فایده، وی را به تأمل وا می‌دارد تا در تصمیم‌گیری، انتخاب و ارزش‌یابی و حتی تنبیه و تشویق بتواند با رجوع به یک نظام اخلاقی با قطعیت بیشتری عمل کند.

اگر چه مثال‌ها و معماهای مطرح شده در این کتاب شاید در فضا و فرهنگی متفاوت شکل گرفته باشد و زاییده تجارب معلمانی غیربومی باشد. اما در مطالعه کتاب خواننده به اشتراک و تشابه تجارب پی خواهد برد.