نسیم یار

خدا کند که کسی حالتش چو ما نشود
ز دام خال سیاهش کسی رها نشود

خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار
به نزد یار چو ما پست و بی بها نشود

جواب ناله ی ما را نمی دهد “دلبر”
خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود

به خانه دل ما پا نمي نهد دلبر
خدا كند كه دل خانه جفا نشود

شنیده ام که از این حرف، یار خسته شده
خدا کند که به اخراج ما رضا نشود

مریض عشقم و من را طبیب لازم نیست
خدا کند که مریضی من دوا نشود

ز روزگار غریبم گشته است معلوم
شفای ما به قیامت بجز رضا نشود

كبوتر دل ما جلد بام خانه توست
خدا كند كه دلی خانه جفا نشود…

مقام معظم رهبری

در وصف امام زمان (عج)

«لبخند یکی از نیازهای زندگی انسان است»

 مقام معظم رهبری ۱۳۷۱/۱۰/1

زندگی بهشتی زندگی با لبخند است.

اگر غصه‌ای دارید، در دلتان نگه دارید؛

شادی مؤمن در چهره اوست.

اگر با چهره‌تان میتوانید

به جامعه شادی بدهید،

این کار را بکنید.

بازی‌های دوست‌داشتنی

ما بچه های خودمان را که الک دولک بازی می کردند که تحرک داشت و خوب بود، گرگم به هوا بازی می کردند که کار بسیار خوبی بود و ورزش بود و بازی و سرگرمی بود، یا این چیزی که خط کشی می کنند و لی لی می کنند.

  باری بچه های ما این ها بود. آورده ایم نشانده ایم پای اینترنت، نه تحرکی روحی دارند، و ذهنشان تسخیر شده به وسیله طرف مقابل. خب بیایید بازی تولید کنید، بازی ترویج کنید، همین بازی هایی که بنده حالا اسم آوردم و ده تا از این قبیل بازی [که] بین بچه های ما از قدیم معمول بوده را ترویج کنید؛ [این] یکی از کارها است، این ها را ترویج کنید. ما همه اش نباید نگاه کنیم ببینیم که غربی ها از چه جور بازی ای حمایت می کنند، ما هم ازهمان بازی حمایت بکنیم.

 مقام معظم رهبری

در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی (92/9/19)

آدم دارای ولایت این است :

كه “ولی” را بشناسد،

فکر “ولی” را بداند،

با “ولی” همفکر بشود،

عمل “ولی” را بشناسد،

با “ولی” هم عمل بشود،

دنبال او راه بیفتد، خودش را فکراً و عملاً پیوسته با “ولی” بکند، این شخص با ولایت است.

كتاب طرح كلی انديشه اسلامی در قرآن، ص۵۶۳

علامه طباطبایی درباره شرط یک تربیت خوب فرمودند:

«تربیتی دارای اثر صالح است که مربی آن،

دارای ایمان به آن چه که به متعلم می آموزد باشد.

علاوه بر این، عملش با علمش مطابقت کند

و اما کسی که اصلاً به گفته های خود ایمان ندارد و یا بر طبق آن عمل نمی کند،

امیدخیری از تربیتش [نسبت به دیگران] نباید داشت.» 

کتاب حکمت زلال صفحه 177