تویی تمام احساس من
خوش دارم که در نیمه های شب
در سکوت مرموز آسمان و زمین
به مناجات برخیزم.
با ستارگان نجوا کنم
و قلب خود را به اسرار ناگفتنی آسمان بگشایم.
آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمایم،
محو عالم بی نهایت شوم .
از مرزهای علم وجود در گذرم
و در وادی ثنا غوطه ور شوم
و جز خدا چیزی را احساس نکنم …
فرازی از مناجات عارفانه شهید دکتر چمران
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط سامیه بانو در 1396/04/04 ساعت 12:56:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید