در ۲۷ تیرماه ۱۳۶۷ (۱۸ ژوئیه ۱۹۸۸)، جمهوری اسلامی ایران به‌صورت رسمی پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد را اعلام کرد. این قطعنامه که در تاریخ ۲۹ تیر ۱۳۶۶ (۲۰ ژوئیه ۱۹۸۷) تصویب شده بود، با هدف پایان دادن به جنگ ایران و عراق صادر شد.

پذیرش این قطعنامه از سوی ایران به‌عنوان نقطه‌عطفی در پایان جنگ تحمیلی ۸ ساله ایران و عراق محسوب می‌شود. تصمیم به پذیرش این قطعنامه، پس از یک سال تأخیر و در شرایطی حساس اتخاذ شد.

پیام امام خمینی‌(ره) درباره پذیرش قطعنامه
امام خمینی (ره) در پیامی تاریخی که در همین تاریخ منتشر شد، با استفاده از تعبیر مشهور “نوشیدن جام زهر"، اعلام کرد که پذیرش قطعنامه برای او بسیار تلخ و سخت بوده، اما با توجه به مصلحت کشور، انقلاب و مردم، آن را پذیرفته است.

مفاد کلیدی قطعنامه ۵۹۸
آتش‌بس فوری بین ایران و عراق
عقب‌نشینی نیروها به مرزهای بین‌المللی
تبادل اسرا
تعیین مسؤول آغازگر جنگ (که ایران بعدها پیگیر آن بود)
کمک به بازسازی مناطق جنگ‌زده

پذیرش این قطعنامه زمینه‌ساز مذاکرات صلح در ژنو شد و در نهایت، آتش‌بس رسمی در تاریخ ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ (۲۰ اوت ۱۹۸۸) بین دو کشور برقرار گردید.