در گرماي سوزان خوزستان، جايي که خاک با خون شهيدان آبياری شده، داستاني از ايثار نوشته می شود که نه با سلاح، بلکه با قلبی تپنده و چشمانی بينا ادامه می يابد.

مأمور مدافع نظم و امنيت استواريکم شهيد عماد دهيمی، که جان خود را در راه حفاظت از امنيت مردم فدا کرد، با اهداي اعضاي بدنش به بيماران نيازمند، چراغ زندگی را در تاريکی درد و انتظار روشن کرد. اين مقاله، روايتي است از عشق بی منتهاي که مرزهای مرگ را درنورديد و در قالب هديه‌ای الهی به انسان‌های نيازمند رسيد.

در يکي از عمليات‌های تعقيب و گريز در شهرستان کارون استان خوزستان، مأمور پليسي بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسيد، اما خانواده‌ي اين شهيد بزرگوار، با الهام از فرهنگ والاي شهادت و ايثار، تصميمي گرفتند که نام او را براي هميشه در قلب‌ها زنده نگه دارد: “اهداي عضو".
لحظه‌های سخت تصميم؛ وقتی عشق بر درد غلبه کرد تصميم براي اهداي عضو يک شهيد، يکی از دشوارترين انتخاب‌هایی است که يک خانواده مي‌تواند با آن روبرو شود. مادر اين شهيد در گفت‌وگویی تأثيرگذار گفت:
“وقتي پزشکان گفتند پسرم ديگر بين ما نيست، تنها فکری که آرامم کرد اين بود که بخشي از وجودش در بدن ديگران زنده بماند. امروز مي‌دانم که او نه‌تنها يک پليس شهيد، بلکه يک فرشته‌ی نجات براي چندين خانواده است.” اين سخن، يادآور حديثی از پيامبر اکرم (ص) است که فرمودند:

*"هر کس جان انساني را نجات دهد، گويي همه‌ي مردم را زنده کرده است."* (سوره مائده، آيه 32)

پيام شهيد به جامعه: ايثار حتي پس از مرگ اهداي عضو اين شهيد، پيامي بزرگتر از يک عمل پزشکي دارد: تکريم ارزش‌هاي انساني: نشان مي‌دهد که حتي در سخت‌ترين شرايط، مي‌توان به فکر همنوع بود.

زنده نگه داشتن فرهنگ شهادت: اثبات مي‌کند که شهيدان، با گذشتن از جانشان، الگوي ماندگار ايثار هستند.

اميدبخشي به بيماران نيازمند: بسياري از بيماران در نااميدي به سر مي‌برند، اما چنين اقداماتي به آنان يادآوري مي‌کند که معجزه‌ها واقعي هستند.

نياز به ترويج فرهنگ اهداي عضو در ايران متأسفانه هنوز بسياري از خانواده‌ها به دلايل فرهنگي يا مذهبي از اهداي عضو اجتناب مي‌کنند. اما داستان اين شهيد پليس خوزستان ثابت کرد که: اهداي عضو نه‌تنها با آموزه‌هاي ديني در تضاد نيست، بلکه عملي خداپسندانه است. هر عضو اهداشده مي‌تواند زندگي يک انسان را متحول کند.

رسانه‌ها و نهادهاي فرهنگي بايد بيشتر به اين موضوع بپردازند تا تابوي آن در جامعه شکسته شود.

شهيدان، جاويدان در قلب تاريخ نام اين مأمور شهيد پليس، همچون ديگر قهرمانان اين سرزمين، در يادها مي‌ماند. او با اهداي اعضاي بدنش، نه‌تنها به چندين بيمار زندگي بخشيد، بلکه درس بزرگي از انسانيت و ازخودگذشتگي به جامعه داد.

“شهيدان نمي‌ميرند، فقط زمين را به آسمان مي‌پيوندند.”

اهدا عضو يکي از بزرگ‌ترين و ارزشمندترين اعمال انساني است که در آن، فردي با فداکاري و ايثار خود، زندگي جديدي به ديگران مي‌دهد. اين عمل نه تنها نشان دهنده انسانيت و دلسوزي آدمي است، بلکه به عنوان يک پيوند عميق اجتماعي ميان افراد تلقي مي‌شود.

تأثيرات بر روي خانواده‌ها اهدا عضو همچنين تأثير عميقي بر خانواده‌ها و دوستان فرد اهدا کننده و گيرنده دارد. خانواده اهدا کننده با آگاهي از اين که عزيزشان به ديگران زندگي بخشيده است، احساس افتخار و آرامش مي‌کنند. از سوي ديگر، خانواده‌هاي گيرنده نيز با اميد و شکرگزاري به زندگي جديدي که به دست آورده‌اند، مي‌نگرند.

نتیجه گیری
اهدا عضو جلوه‌اي از بشردوستي و ايثار است که در دنياي امروز بيشتر از هر زمان ديگري به آن نياز داريم. درک و تجليل از افرادي که با فداکاري خود به ديگران زندگي مي‌بخشند، بايد جزئي از فرهنگ ما باشد. بياييد با ترويج اين مفهوم در جامعه، به ايجاد دنيايي بهتر و انساني‌تر کمک کنيم.
اين عمل نه تنها زندگي يک فرد را تغيير مي‌دهد بلکه به همه ما يادآوري مي‌کند که قدرت بيان محبت و انسانيت از بزرگترين و با ارزش‌ترين کارهايي است که مي‌توانيم انجام دهيم.