عامل اصلی تأخیر در ظهور

محیط دیگری که باید محل رشد ما در زندگی اجتماعی باشد، حوزه و مدارس علمیه است. ما باید گفتگوی انتقادی را از

محیط‌های طلبگی خودمان شروع کنیم. نمی‌شود که طلبه‌ها در کنار همدیگر «قال الصادق(ع)» یاد بگیرند ولی هیچ کاری با

هم نداشته باشند و برای هم فداکاری نکنند! و اگر این‌طور باشد، آیا ما زندگی تشکیلاتی را یاد می‌گیریم؟!

علیرضا پناهیان

دانشگاه امام صادق(ع) (95/03/02)
http://bayanmanavi.ir

ورود نوشته شده توسط سامیه بانو در 1396/04/09 ساعت 01:10:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0.

نظر دهید

نسیم یار