بدنبال قتل فجیع دختر بچه هفت ساله پارس‌آبادی به نام آتنا اصلانی، گروهی از رسانه‌های معلوم الحال خارجی موجی از تبلیغات به راه‌انداختند و علت چنین قتل‌هایی را به عدم آموزش‌های جنسی در کودکان و عدم اجرای قوانینی مانند سند 2030 مربوط دانستند!

از جمله این افراد یکی از کارگردانان زن سینمای ایران است که ادعای فیلمسازی اجتماعی دارد. وی از موقعیت پیش آمده سوء استفاده کرده و طی یک یادداشت، تصویری فاجعه بار از جامعه ایران ارائه داده است و با اشاره غیرمستقیم به سند 2030، می‌نویسد:
«… هیچکس حق طرح سؤال، حق اعتراض، حق آموزش مراقبت‌های دفاعی لازم به بچه‌های در معرض آسیب، با سونامی غرایز فرو خفته و سرکوب شده کمین گرفته در هر کوچه، پس کوچه‌ای را ندارد…» و در پایان با لحنی کنایه‌آمیز اضافه می‌کند: «… هیس، موضوعات کوچکی مثل «آتنا» را بزرگ نکنید، کارهای بزرگ‌تر فرهنگی مثل لغو مجوز کنسرت و توقیف فیلم‌های سینمایی و پایین آوردن دیش‌های ماهواره در اولویت است…»!

اظهارات این گارگردان در حالی است که پژوهش‌های دانشگاهی نشان می‌دهد میزان آسیب‌های اجتماعی از این دست در کشورهایی که سند 2030 را اجرا کرده‌اند به مراتب بیشتر از ایران است. در واقع کشورهای غربی آماری به مراتب نگران‌کننده‌تر از ایران دارند.

بر اساس گزارش‌های متعدد از جمله گزارش معتبر «نوردیک» از دانشگاه استکهلم سوئد، در سال 2011 به طور متوسط روزانه 60 تعرض جنسی به کودکان، به پلیس این کشور گزارش شد. این درحالی است که پلیس این کشور معتقد است بیشتر جنایات جنسی اساسا گزارش نمی‌شود. براساس همین گزارش، در سال 2010 بیش از 23 هزار کودک در انگلیس و ولز قربانی تجاوز جنسی شدند.

…آمار وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا نشان می‌دهد به طور متوسط هر هشت دقیقه، یک کودک در آمریکا مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است، یعنی در حدود 66 هزار سوءرفتار جنسی علیه کودکان در هر سال که 34 درصد از این کودکان کمتر از 12 سال سن داشته‌اند! اما دانشگاه «كلرادو» چندى پيش آمارى از سوءاستفاده جنسى به‏خصوص در ميان كودكان اين كشور منتشر كرد که در هر دو دقيقه يك كودك در آمريكا مورد سوءاستفاده جنسى قرار مى‏گيرد.

اگرچه آمارهایی از این دست وظیفه قانونی مسئولان کشور را در برخورد با آسیب‌های اجتماعی موجود انکار نمی‌کند اما ظاهرا خانم کارگردان به اندازه کافی مطالعه نداشته و از اخبار و پژوهش‌های روز دانشگاهی بی‌خبر است.