همین‌که بتوانی عاشق شوی، بزرگ‌ترین موفقیت است!

کسی که نمی‌تواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، افسرده و نامتعادل است.

کم‌کم عقده‌ای و روان‌پریش می‌شود.

متاسفانه اکثر افراد تا حدّی از این روان‌پریشی رنج می‌برند!

اگر «معشوق» داشته باشی و نگاه او برایت خیلی مهم باشد، چیزهای دیگر برایت مهم نخواهد بود و تو را غمگین نمی‌کند.

اصلاً همین‌که بتوانی عاشق شوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است!

چیزی که آدم را عمیقاً شاد می‌کند دوست داشتنِ عمیق است، نه صرفاً رسیدن به محبوب!

منظور ما از «عشق» محبت فوق‌العاده شدید است؛

حتی نه در حدّ محبت مادر به فرزند، یا محبت به همسر!

شاخص عشق این است که «بیشتر از خودت» محبوب را دوست داشته باشی و حتی خودت را هم برای او بخواهی!

برگرفته از کتاب راه های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی ج16