الهی اَنْتَ کَهْفى حینَ تُعْیینِى الْمَذاهِبُ فى سَعَتِها وَتَضیقُ بِىَ الاَْرْضُ بِرُحْبِها

وَلَوْلا رَحْمَتُکَ لَکُنْتُ مِنَ الْهالِکینَ وَاَنْتَ مُقیلُ عَثْرَتى

وَلَوْلا سَتْرُکَ اِیّاىَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحینَ

وَاَنْتَ مُؤَیِّدى بِالنَّصْرِ عَلى اَعْدآئى

وَلَوْلا نَصْرُکَ اِیّاىَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبینَ؛

خدایا،

تویى پناه من هنگامى که درمانده‌ام کنند،

راه‏ها با همه وسعتى که دارند و زمین بر من تنگ گیرد با همه پهناوری‏اش

و اگر نبود رحمت تو به طور حتم من هلاک شده بودم

و تویى نادیده گیر لغزشم و اگر پرده پوشى تو نبود

مسلماً من از رسواشدگان بودم.

و تویى که به یارى خود مرا بر دشمنانم یارى دهى

و اگر نبود یارى تو من مغلوب شده بودم.

(بخشی از مناجات امام حسین علیه السّلام با خداوند در روز عرفه)