نسیم یار

تا حالا فکر کردید که حضرت زهرا (سلام الله علیها)، فرزندانشون امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) رو چه طور صدا میزدند؟

مثلا فقط اسمشون رو صدا میزدند یا پیشوند و پسوندی هم به کار می بردند؟
یک مورد که در دسترس همه هست، در حدیث شریف کساء ذکر شده و این گونه است:

امام حسن علیه السلام که آن زمان کودک بودند وارد خانه شده و به مادر سلام می کنند:

- سلام بر تو اى مادر (السَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمّاه )

- سلام بر تو اى نور چشمم و میوه ی دلم

(عَلَیْکَ السَّلامُ یا قُرَّةَ عَیْنى وَثَمَرَةَ فُؤ ادى)

مدتی بعد امام حسین علیه السلام وارد میشوند:

- سلام بر تو اى مادر (السَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمّاه)

- سلام بر تو اى فرزندم و اى نور چشمم و میوه ی دلم

(عَلَیْکَ السَّلامُ یا وَلَدى وَ یا قُرَّةَ عَیْنى وَثَمَرَةَ فُؤادى)

در این کلمات نورانی، نکات زیادی هست از جمله:

کلماتی که حضرت استفاده کردند ساده نیست و بسیار پر معنا و محبت آمیز است.

(قُرَّةَ عَیْنى : نور چشمم - ثَمَرَةَ فُؤادى : میوه ی دلم).

 حضرت زهرا سلام الله علیها فرزندان عزیزشان را با ٢ عبارت خطاب کردند

و فقط به یکی بسنده نکردند (علامت اوج محبت و اعلام آن).

 در جواب فرزند کوچکتر، یعنی امام حسین علیه السلام، یک لفظ اضافه کردند (وَلَدى: پسرم) که شاید نشانگر مراعاتِ بیشتر فرزند کوچکتر و حساس تر بودن اوست.

 هر دو کودکشان را هم با دو عبارت مشابه (یا قُرَّةَ عَیْنى وَ ثَمَرَةَ فُؤادى)
پاسخ دادند و تبعیضی قائل نشدند
با اینکه هر دو در یک زمان به خانه نیامده بودند و طبعا متوجه این امر نمی شدند.

نکته قابل توجه اینکه هر دو فرزندشان به محض ورود به منزل به مادر سلام کردند و این نشانگر اوج ادب این دو کودک بهشتی است.

(چون مطمئناً حضرت زهرا سلام الله علیها مثل بعضی از ما نبودند که منتظر بشن اول بچه ها سلام کنند).

ضرب المثل معروف انگلیسى :

اشتباه یک پزشک زیر خاک دفن میشود،

اشتباه یک مهندس روى خاک سقوط میکند،

اما اشتباه یک معلم روى خاک راه میرود و جهانى را به فنا میدهد…!

تو حکایات آوردن یه فیل رو تو یه محوطه ای گذاشتن و چشم یه کسی رو هم بستن و بش گفتن با لمس کردن تشخیص بده این (ینی فیل) چیه؟

این بنده خدا دست به پای فیل میزد میگفت ستونه؟
دست به گوشش میزد میگفت شیپوره؟
و خلاصه دست به هر جایی میزد و یه حدس نادرست!!!

آوردنش اون بنده خدا رو بالای محوطه؛
بالای محوطه چشمش رو باز کردن.
گفت ای بابا این که فیله

مشکل خیلی از ماها از بالا ندیدنه
یه مقدارم خوبه آدم کل نگر باشه

مثلاً همین طرز مطالعه ماها…
میبینی بعضاً همین جوری کیلویی و جزئی هر چی برسه میخونیم!
یه مقدار بیایم بالا و از بالا ببینیم؛

یه نقشه مطالعاتی برا خودت تنظیم کن.
چی میخوای بخونی، چی میخوای نخونی، به کجا برسی به کجا نرسی از حیث مطالعاتی.

خلاصه به برنامه مطالعاتی از بالا نگاه کن…

موضوع سخنان حسن روحانی آنجایی که می‌گوید حتی به امام دوازدهم هم می‌شود نقد کرد، “آزادی نقادی” نیست، گرچه آنچه از معنای کلام دانسته می‌شود، چنین مفهومی است. روحانی که به نقدپذیری اعتقادی ندارد و بستن دهان منتقدین از راه ناسزاگویی علنی و شکایت به بزرگترهای رسانه‌ها واکنش او به نقادی هاست. موضوع سخن او حتی بحث کلامی پیرامون درستی و نادرستی نقد به معصوم نیست؛ تجربه‌ی دخالت او در مباحث دینی و رد تحلیل‌های دینی‌اش توسط علما و مراجع نشان داده دانش مباحث کلامی را ندارد. از سویی جای مباحث کلامی کرسی ریاست اجرایی کشور نیست؛ دانشگاه و حوزه است و برای سال‌های آغازین طلبگی او بوده و نه الان!

موضوع سخنان روحانی در واقع فرافکنی است؛ آشوب‌ها خوابیده، ترس روحانی از “مرگ بر روحانی"های کف خیابان ظاهراً ریخته و حالا باید توجهات را به جاهای دیگر جلب کند؛ این است که به در و دیوار می‌زند و حتی پای امام معصوم را هم وسط می‌آورد… موضوع سخنان روحانی آشوبگری روانی است تا گردوخاک آشوب خیابانی از ذهن‌ها پاک شود؛ تا یادمان برود قبل از موج سواری ضدانقلاب، موضوع تجمعات اعتراض به گرانی‌ها بود و حالا دولت باید درگیر رفع مشکلات معیشتی باشد و نه مباحث کلامی و علمی!

دولتی که کشورش دچار مشکلات رکود و بیکاری است، جای سخنرانی و تئوری پردازی ندارد؛ باید کار کند؛ کار و کار و کار… شاید حسن روحانی بتواند ثابت کند می‌توان به امام معصوم نقد کرد، اما آیا با این تئوری پردازی زندگی کولبرها تامین می‌شود؟ مسکن‌های مهر مستحکم و مستاجرها خانه دار می‌شوند؟ آیا رکود از بازار می‌رود و کانتینرهای قاچاق وارد کشور نمی‌شود؟ آیا با اثبات درستی نقادی به معصومین علیهم السلام، حقوق‌های عقب افتاده‌ی کارگران پرداخت می‌شود؟ نرخ بیکاری پایین می‌آید؟ حقوق‌های نجومی قطع می‌شود؟ گرانی‌ها کنترل می‌شود؟

این روزهای بعد از خوابیدن موج آشوب‌ها زشت‌ترین مدل‌های فرافکنی را از سوی مسئول اجرایی کشور شاهد هستیم؛ آشوب‌های کلامی روحانی نباید ما را از درخواست‌های اقتصادی و معیشتی غافل کند؛ نه اینکه مفاهیم دینی اهمیت ندارد، اما باید دید آیا قصد روحانی زیر سوال بردن اعتقادات اسلامی بوده و جمله‌ی او چنین کارکردی دارد؟ یقیناً خیر؛ کاربرد سخنرانی او شانه خالی کردن از وظایف اجرایی دولت و سرگرمی رسانه‌ها به مباحث تئوریک است و ما نباید بگذاریم او در این فرافکنی موفق باشد. موضوع اول کشور الان معیشت و اقتصاد مردم است؛ نگذارید سرمان را گرم کند…

استاد علیرضا پناهیان 24 دی ۹۶

آیا فضایی داریم که مسئولین رو به طور دائمی نقد کنه و کارهای خطای اونارو مطرح کنه!

فضای تخصصی ای که فقط کارش این باشه و در این زمینه جریان سازی کنه!

بله درسته که همه دارن تو صفحاتشون این کار رو می کنن …..

ولی چون از یک مرکز نیست کمی حالت جریان سازی و دائمی بودنش جای سواله!

باید یک مرکز تخصصی و متمرکز باشه برای این کار!

مثل فتن که تخصصی روی تشیع لندنی کار می کنه

 یا مثل اخوت که کارش متمرکز بر روی وحدت هستش…

البته نقد سازنده و به دور از توهین و تحقیر!

یک گروه نخبه شاید لازم داشته باشه که به جوانب کار مسلط باشند

 مهارت هایی مثل کارهای رسانه ای و گرافیکی هم داشته باشند…