نسیم یار

⁨

دیوارنگاره جالب میدان ولیعصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

برای یکی ستاد آنچنانی زدیم ، برای دیگری که مهم تر است، ستاد نمی خواهیم؟!

با وجود اینکه کاملاً مشخص است که دشمن و دستگاه های جاسوسی آن در حال جلو بردن قضیه کشف حجاب و ولنگاری در داخل کشور هستند و با کمک فتنه گران و فریب خوردگان داخلی، سیاست خود را دنبال می کنند، با وجود اینکه هر روز و هر ساعت این جنگ ترکیبی و فتنه تمام عیار فرهنگی، برای ما باید مهم باشد، چرا عده ای از مسئولین منتظر لایحه حجاب هستند؟!

بیماری کرونا بیماری ای بود که به طور ناگهانی همه کشورها از جمله کشور ما را درگیر خود کرد. در ایام کرونا منتظر نماندیم که برای کرونا قانون تصویب کنیم، بلکه از ظرفیت های موجود استفاده و به سرعت ستاد کرونا تشکیل شد. مصوبات آن ستاد برای همه نهادها و دستگاه و همه مردم لازم الإجرا بود.

در مورد فتنه کشف حجاب و جنگ امروز هم باید چیزی شبیه به ستاد کرونا تشکیل شود تا همه نهادها و دستگاه ها به طور هماهنگ و ضربتی پای کار بیایند.

توپخانه دشمن به صورت شبانه روزی کار می کند و کف خیابان محل جولان برخی شکم سیران، شهوترانان و افراد فریب خورده شده است.

 چطور برخی از مسئولین برای مقابله قاطع با این چند درصد کوچک از کل ملت ایران، این دست و آن دست می کنند، اما در قضیه کرونا برای بیش از 80 میلیون نفر به صورت ضربتی نسخه می پیچیدند و از مسائل آموزشی تا مسائل عبادی، معنوی و مراسمات گوناگون، از خوردن و آشامیدن گرفته تا سفر، محل کار و … در مورد همه چیز وارد شده بودند؟

 یعنی برای  این افرادی که اصلاً تعدادشان قابل مقایسه با آن جمعیت بزرگ نیست، نمی توانند نسخه قاطع بپیچند؟!

آنان که عمری را در دلدادگی به کتاب سپری ساخته اند، بیش از دیگر اقشار جامعه، از حال و روز کنونی این موجودِ عزیز آگاهند. کتاب در این روزها، مخصوصا در سطح پژوهش های کلان و بنیادین، حال و روز خوب و به قاعده ای ندارد. این را از تیراژ آثار عرضه شده –که صرفا بازار چاپ های محدودِ دیجیتالی را گرم کرده- و ایضا فروخفتن خلق الله در مطالب موجز و البته عمدتا رطب و یابس شبکه های اجتماعی، می توان دید. به عبارت دیگر در میان مردم، مطالعه جای خویش را به تفرج و تفنن داده است و کمتر می توان از پی جویی مقولات اساسی سراغ گرفت. هم از این روی بر این باورم که عوام و خواص، هرگز نمی بایست فریب تعداد بازدیدکنندگان از نمایشگاه سالانه کتاب را بخورند و لاجرم باید برای حل این معضل، تدبیری بیندیشند.

با این همه به نظر می رسد که در چنین شرایطی نیز، گونه هایی از کتب، باز نسبت به سایر پژوهش ها احوال بهتری دارند. در این میان تحقیقات های تاریخی، به ویژه آنان که روایت تاریخ معاصر ایران را در دستور کار دارند، از اقبالی بیش برخوردارند. این حالت هنگامی افزون می شود که این آثار حاوی ناگفته ها باشند، یا در خود تصاویر نادیده جای دهند و اسناد و اوراقی نویافته را به مخاطب هدیه کنند. این ادعا در باب توجه به مطالب تاریخی در شبکه های اجتماعی نیز صادق است و به عینه می توان آن را مشاهده کرد. برای التفات کنونی به تاریخ، دلایل متنوعی می تواند وجود داشته باشد. گذشته از جاذبه ذاتی، مهمترین آنها این است که بخش مهمی از ماوقع فرهنگ، سیاست و اقتصاد، به جا یا بی جا، به تاریخ ارجاع یا با آن توجیه می شود.

در کار آثار تاریخی ما نیز اما، خلل های متفاوتی می توان یافت. نخست اینکه تاریخ پژوه شدن و به این عنوان در رسانه های رسمی و از آن بیشتر شبکه های اجتماعی اظهار لحیه کردن، بس ارزان و آسان می نماید. از این روی در سالیان اخیر، شاهد تولید انبوه افرادی با این صفت بوده ایم! تاریخ پژوهی به خواندن چند کتاب و نهایتا ارائه گزارشی ناقص و حتی کامل از مطالب آنها نیست، بلکه به برخورداری از قدرت اجتهاد تاریخی و شناخت مستدل سره از ناسره است، امری که در به اصطلاح تاریخ نگاری های امروز در حکم کیمیاست!

مشکل دوم، رونویسی فزاینده این آثار از یکدیگر است. اگر کسی چند اثر در موضوعی واحد را ابتیاع و آنها را مطالعه کند، معمولا در می یابد که یکی مرجع بقیه است و مازاد بر هم، چیزی برای عرضه نداشته و ندارند. معضل سوم متروک ماندن برخی از مقولات مهم تاریخی است، که کمتر کسی به سراغ آنها رفته و از قضا تصور می رود که در باره آنها به حد کفایت گفته و نوشته شده است.

وقایع دوران مشروطیت، نهضت ملی و انقلاب اسلامی، در زمره این حوزه های پژوهشی هستند. امروزه اگر گرایشمندان به گفتمان دینی و ملی، بخواهند به مخاطبان آثاری در خور اطمینان و کمتر دچار فضاسازی های رایج معرفی کنند، دشوار بتوانند عناوین متنوعی را به خاطر بیاورند.آنچه بدان اشارت رفت، تنها گوشه ای از آفات و تهدیداتی است که می تواند چراغ پرفروغ کتاب که پیشینه ای بی بدیل و پرفروغ در این دیار دارد- را به تیرگی دچار سازد و راه را بر رونق آن ناهموار سازد و چنین مباد.

به گزارش اسپوتنیک به نقل از این منبع خبری، برنامه آموزشی برای دانش آموزان که توسط سازمان “معبد شیطان پرستان” تدوین شده است، در مقابله با برنامه های آموزشی باشگاه های مسیحیان در مدارس آمریکا قرار دارد. 

دادگاه عالی ایالات متحده آمریکا در سال 2001 قانون امکان گشایش انجمن های دانش آموزی زیر نظر “معبد شیطان پرستان” را تصویب نمود. با تصویب این قانون، “معبد شیطان پرستان” از امکان برپایی انجمن های دانش آموزی برخوردار گردیدند.

در آن زمان، تصویب این قانون با مخالفت زیادی از سوی جامعه آمریکا رو به رو گردید: به عقیده بسیاری از آمریکاییان تصویب این طرح در مخالفت با قانون جدایی کلیسا و دولت در آمریکا می باشد.   

از سوی دیگر، به عقیده “معبد شیطان پرستان"، این معبد به عنوان یک سازمان قانونی ثبت شده است، یعنی طبق قانون اساسی ایالت متحده آمریکا این سازمان همانند دیگر سازمان های مسیحیان اجازه حضور در مدارس آمریکا را دارد.

بدین ترتیب، در حال حاضر “معبد شیطان پرستان” از امکان تاسیس باشگاه شیطان پرستی در مدارس آمریکایی برخوردار می باشد.

به نظرتون این کودکان معصوم برای چه چیزی آماده می‌شوند؟

چرا آموزش‌های شیطان پرستی و فرق‌ منحرف جنسی به کودکان انقدر رواج پیدا کرده؟

این نسل قراره پذیرای چه واقعه‌ای باشند؟

اعلام حکومت جهانی دجال؟

غربی‌ها اصرار دارند فطرت پاک این کودکان رو تغییر بدهند و برای پذیرش حکومت شیطان آماده کنند. چیزی که نتوانستند برای نسل‌های قبلی نهادینه کنند ولی به کمک فضای مجازی برای نصل آلفا (متولدین ۲۰۱۰ به بعد) سهل و آسان شده.

احتمالا در آینده‌ای نزدیک باید منتظر وقایعی همچون ظهور رسمی و وسیع ادیان شیطان پرستی و فرق‌ مختلف و سپس اعلام حکومت جهانی شیطان به میزبانی این نسل باشیم.

رهبر انقلاب در دیدار اخیر معلمان: باید کار پرورشی جذّاب باشد، بچّه‌ها را فراری نباید بدهد؛ باید جوری باشد که بچّه‌ها به طرف آن جذب بشوند. تقویت هویّت ملّی، تقویت عشق به میهن، تقویت پرچم ملّی، تعلیم سبک زندگی اسلامی و ایرانی، در شمار اصلی‌ترین کارهایی است که بایستی انجام بگیرد.۱۴۰۲/۲/۱۲