نسیم یار

«همه‌ی کسانی که در زمینه‌های تبلیغاتی مخاطبی دارند، حرف میتوانند بزنند، زبان گویایی دارند، یکی از بزرگ‌ترین و اوّلی‌ترین اهدافشان بایستی این باشد که #امید را در دلها زنده کنند. حرف ناامیدکننده بر زبان جاری نکنند…

امروز کار اساسی، کار مهم برای دستگاه‌های تبلیغاتی ما،‌ برای دستگاه‌های فرهنگی ما، تبلیغات ما، وزارت ارشاد ما، صداوسیمای ما، فعّالان فضای مجازی ما، کار اساسی این است که پرده‌ی توهّم اقتدار دشمن را پاره کنند، بشکنند، نگذارند تبلیغات دشمن بر روی افکار عمومی اثر کند.»۱۴۰۳/۱۰/۱۹

فِي رِوَايَةِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ أَنَّ الصَّادِقَ ع قَالَ لِرَجُلٍ إِذَا أَصَابَكَ هَمٌّ فَامْسَحْ يَدَكَ عَلَى مَوْضِعِ سُجُودِكَ ثُمَّ أَمِرَّ يَدَكَ عَلَى وَجْهِكَ مِنْ جَانِبِ خَدِّكَ الْأَيْسَرِ وَ عَلَى جَبْهَتِكَ إِلَى جَانِبِ خَدِّكَ الْأَيْمَنِ ثُمَّ قُلْ :
«بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّي الْهَمَّ وَ الْحَزَنَ» ثَلَاثاً

مولا امام صادق (علیه السلام) به شخصی فرمود:
هرگاه غم و اندوهی به تو رسید،
دستت را بر محل سجده‌ گاهت (مهر نمازت) بکش ؛ سپس دستت را به سمت گونه چپ ات بکش. و [دوباره] از پیشانی به طرف گونه راستت بکش
آنگاه سه بار این ذکر را بخوان:
«بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ، اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّي الْهَمَّ وَالْحَزَنَ
(خداوندا همّ و حزن را از من رفع کن )

مرحوم آیت الله بهجت بعد از هر نمازش این عمل را انجام میداد

البته در روایات شکل های دیگری از این عمل بعد از نماز ذکر شده است که در بالا به یک مورد آن اشاره شد

بحارالانوارج۸۳/ص۲۰۶

سید بن طاووس، از بزرگ‌ترین علمای شیعه، وصیت‌نامه‌ای داره که برای پسر ۷ ساله‌ش نوشته به نام سید محمد.
این وصیت‌نامه مثل دایره‌المعارف شیعه‌ است و در کتابی به نام “کشف المحجة” جمع شده. (پیشنهاد می‌کنم حتماً این کتاب رو بخونید، چون واقعاً یه دوره کامل از معارف شیعی رو توش می‌تونید پیدا کنید.)

تو قسمتی از وصیت‌نامه، سید بن طاووس می‌گه:

«فرزندم، ما در ادعای انتظار امام زمان، دروغ می‌گیم!»

بعد یه مثالی می‌آره که خیلی به دل می‌شینه:

«مثلاً فرض کن تو حیاط خونه‌تون یه مرغ داری که در حیاط بازه و اون مرغ میره بیرون. حالا، تو می‌ری دنبال مرغت. هر کسی که تو کوچه تو رو ببینه، می‌فهمه که یه چیزی گم کردی و داری دنبالش می‌گردی.»

حالا، سوال اینجاست: علامت “انتظار” تو زندگی من و تو کجاست؟ کجا نشون می‌دیم که واقعا منتظر امام زمانیم؟

خدا شاهده من هر شب قبل از خواب از خودم می‌پرسم: «اگه امروز اصلاً منتظر امام زمان نبودم و به ایشون اعتقادی نداشتم، روزم چطور می‌گذشت؟ چه کارهایی رو برای امام زمان نکردم که باید می‌کردم؟ و چه کارهایی رو کردم که نباید انجامش می دادم؟!»

و خدا شاهده که خیلی وقت‌ها جوابی جز این ندارم که فقط زودتر چراغ بالای سرم رو خاموش کنم…!

یکی از نکات جالبی که در خبرها منتشر شد وکمتر بهش توجه شده شایعه علاقه طرف امریکایی برای سرمایه گذاری کلان در ایرانه!

جالب نیست؟!

بطور مشخص تمام اخبار و تیترهای روزنامه های زنجیره ای و توهمات آنها بطور دقیق توسط طرف امریکایی رصد میشود و میدانند که باید چه چیزهایی برای جلب توجه اعلام کنند.

تصور کنید همین ابراز علاقه تیتر یک فردا روزنامه شود تا براحتی از طریق کلمات چنین آینده زیبایی در ذهن افکارعمومی نقش ببندد.

لازم نبود این خبر واقعی باشد یا غیرواقعی،‌خود مطلب نشان از رصد دقیق شرایط ما توسط آنهاست و هرکس هم که نقدی کند به او خواهند گفت که تو چشم دیدن خوشی مردم را نداری.

به همین راحتی!

نتایج یک نظرسنجی 120 هزار نفری از یک برنامه آمریکایی: 90 درصد می‌گویند اسرائیل را بمباران کنید

«اگه مجبور باشی انتخاب کنی آمریکا یک کشور رو بمباران کنه، کدوم کشور رو انتخاب میکنی؟»