افشاگری اخیر آویگدور لیبرمن، وزیر جنگ اسبق رژیم صهیونیستی درباره همکاری مستقیم گروهک مسلح موسوم به «باند یاسر ابوشباب» با ارتش اشغالگر صهیونیستی، بار دیگر پرده از چهره خائنانه این مجموعه برداشت؛ گروهکی که نه‌تنها سلاح و حمایت مالی از دشمن دریافت کرده، بلکه تحت هدایت مستقیم افسران اطلاعاتی رژیم اشغالگر فعالیت می‌کند.

به گزارش حازم حلو، خبرنگار مرکز اطلاع رسانی فلسطین در غزه، این باند که عمدتاً در شرق رفح و مناطق تحت کنترل ارتش اشغالگر فعالیت دارد، در گذشته نقش مهمی در ایجاد هرج‌ومرج و گسترش فقر از طریق سرقت کمک‌های انسان‌دوستانه ایفا می‌کرد. اما اکنون، طبق اطلاعات منتشرشده در رسانه‌های عبری، به بخشی فعال از سامانه امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.

گفته می‌شود این گروه به‌عنوان نیروی شناسایی پیشرفته برای کشف کمین‌های مقاومت فلسطین مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ مسأله‌ای که مقاومت فلسطین زودتر متوجه آن شده و از ماه‌ها پیش اقدام به مقابله میدانی با این عناصر کرده است. در همین راستا، در میانه آوریل گذشته، یکی از گروهک‌های این باند هدف حمله با مواد منفجره قرار گرفت که به کشته شدن چهار تن از اعضایش انجامید.

تاکتیک تفرقه‌بینداز و حکومت کن

یاسر مناع، نویسنده و تحلیلگر سیاسی، در گفت‌وگو با مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین تأکید کرد که اقدام رژیم صهیونیستی در ارسال سلاح برای باندهای مسلح در غزه، تکرار الگوی استعماری «تفرقه بینداز و حکومت کن» است. او افزود: «رژیم اشغالگر در تلاش است تا با حمایت از گروهک‌های محلی، نظم اجتماعی فلسطین را از درون متلاشی کرده و زمینه را برای تحقق اهداف امنیتی و سیاسی خود فراهم سازد.»

به گفته مناع، این تاکتیک جدید نیست و در چارچوب سیاستی قرار می‌گیرد که هدف آن جایگزینی نیروهای ملی با عوامل محلی وابسته به رژیم اشغالگر است؛ عواملی که به‌ظاهر فلسطینی هستند اما در عمل در خدمت منافع استعمار عمل می‌کنند. وی افزود: «هدف “اسرائیل” نه فقط حذف مقاومت، بلکه نابودی هرگونه ساختار ملی آینده در غزه و جایگزینی آن با گروه‌های تحت کنترل است.»

سناریوی مطلوب تل‌آویو: حاکمیت آشوب

علی ابو رزق، تحلیلگر سیاسی نیز در گفت‌وگویی با همین مرکز، افشاگری لیبرمن را یکی از خطرناک‌ترین حقایق از زمان آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه دانست و افزود: «این نخستین بار است که یک مقام اسرائیلی به‌صراحت اعتراف می‌کند که ارتش این رژیم، مستقیماً این باند را مسلح و تأمین مالی کرده است.»

ابو رزق همچنین اشاره کرد که پیش‌تر گمان می‌رفت یاسر ابو شباب و هم‌پیمانانش خود به‌دنبال همکاری با رژیم اشغالگر بوده‌اند، اما اظهارات لیبرمن و سکوت پرمعنای نهادهای رسمی اسرائیلی این گمانه را به قطعیت تبدیل کرد.

وی در ادامه به تناقض موجود در سخنان لیبرمن اشاره کرد که از یک‌سو این گروه را «باندهای جنایتکار» می‌نامد و از سوی دیگر آن‌ها را به‌عنوان ابزار امنیتی مورد استفاده قرار می‌دهد. او خاطر نشان کرد: «همین واقعیت نشان می‌دهد که حتی اربابان این گروهک نیز آن‌ها را خائن و جنایتکار می‌دانند، چه برسد به ملت فلسطین.»

ابو رزق همچنین با اشاره به اطلاعات منتشرشده درباره تأمین بخشی از سلاح‌های این باند از تونل‌های غزه، افزود: «این امر شائبه نقش این باند در عملیات‌های جاسوسی برای دشمن را تقویت می‌کند. یکی از ویدئوهای منتشرشده اخیر از سوی مقاومت، همین موضوع را تأیید می‌کند.»

او همچنین از وجود شبهاتی درباره ارتباط اعضای این باند با نهادهای امنیتی تشکیلات خودگردان فلسطین سخن گفت و تأکید کرد: «این‌که هیچ‌گونه واکنش یا تکذیبی از سوی مقامات رام‌الله در قبال این رابطه مشکوک ابراز نشده، بسیار معنادار است؛ به‌ویژه آنکه هر چهار عضو کشته‌شده این گروه، وابسته به نهادهای امنیتی تشکیلات خودگردان بودند.»

در پایان، ابو رزق هشدار داد که نحوه عملکرد این باند در مناطق تخلیه‌شده شرق رفح، بیانگر آن است که رژیم صهیونیستی چنین مدل‌هایی را برای «روز بعد از جنگ» در غزه در نظر دارد. او گفت: «اشتباه است اگر گمان کنیم تل‌آویو تنها به‌دنبال تحمیل حاکمیت یک گروه خاص است؛ هدف اصلی، حاکمیت آشوب و بی‌ثباتی دائمی است.»