وضعیت تئاتر همچنان نگران‌کننده است. فقط کافی است به مضامین و مسائل مطرح شده در نمایش‌هایی که طی ماه‌های اخیر روی صحنه رفته‌اند توجه کرد؛ چند روز قبل اجرای نمایشی با عنوان «یک دقیقه و سیزده ثانیه» به پایان رسید که این نمایش به ظاهر قرار بود به معضلات شهری و کارتن‌خواب‌ها بپردازد، اما در عمل آنچه روی صحنه رفت، زیر سؤال بردن شاخص‌های اخلاقی و حتی دینی بود!

چندی پیش نیز دو نمایش روی صحنه رفتند که رویکرد محتوایی آنها همجنس‌بازی بود. یکی از این نمایش‌ها به کارگردانی یکی از بازیگران زن سینما و تلویزیون در تالاری که زیرمجموعه تئاتر ایرانشهر است اجرا شد و در آن موضوعاتی به نمایش در آ‌مد که از شدت وقاحت، توصیف و تشریح آن ممکن نیست. اما یکی از محورهای مضمونی آن، تخطئه زندگی زناشویی و حمایت غیرمستقیم از همجنس‌بازی بود. حتی کارگردان نمایش که خودش هم در آن بازی می‌کرد، یکی از نشانه‌های همجنس‌گرایی را روی سینه داشت.

هنوز اجرای این نمایش به پایان نرسیده بود که اجرای یک نمایش دیگر با همین محتوا در تماشاخانه‌ای خصوصی آغاز شد. این نمایش هم دقیقا زندگی زناشویی و ازدواج را تخریب می‌کرد و هم به طور غیرمستقیم، به ستایش از همجنس‌بازی می‌پرداخت. این روزها همچنین دو نمایش به طور همزمان اجرا می‌شود که هر دو، سرنوشت تلخ زنان فعال در مراکز فساد پهلوی در دوران انقلاب را دستمایه قرار داده‌اند. هر دو نمایش درباره خشونت انقلابیون علیه این زنان است.

اما به تازگی نیز نمایش دیگری روی صحنه رفته که موضوع آن همسر دوم یکی از فوتبالیست‌های سابق است که به قتل همسر اول این فوتبالیست متهم و در نهایت اعدام شد! البته فیلم‌ها و نمایش‌هایی که با الهام از این موضوع ساخته و به نمایش درآمده‌اند، بیش از آنکه جنبه آسیب‌شناسانه داشته باشند، نگاه غیراخلاقی و کاسبکارانه دارند.

متأسفانه رویکرد به موضوعات غیراخلاقی، به‌کارگیری حرکات و الفاظ رکیک و پوشش نامناسب بازیگران، در بسیاری از نمایش‌هایی که روی صحنه می‌روند دیده می‌شود. بسیاری از کارشناسان معتقدند که ضعف هنری و نگاه سودجویانه به تئاتر، عامل اصلی بروز چنین مسائلی در برخی تالارهای تئاتر است.

 روزنامه کیهان