سفر رؤسای‌جمهور به سازمان ملل از حیث کارکرد می‌تواند دو جنبه مهم داشته باشد :

جنبه اول از حیث دیپلماسی و ارتباطات بین‌المللی با دیگر کشورهاست. در دولت سیزدهم تلاش شده است، دیپلماسی از نگاه مطلق غرب‌گرایی در دولت قبل خارج شده و دیپلماسی اقتصادی به صورت متوازن با همه کشورها، به ویژه همسایگان اجرایی شود. در این سفر تیم دیپلماتیک ایران تلاش کرده و خواهد کرد که با برخی رؤسای‌جمهور، رهبران و مقامات عالی کشورها به گفت‌وگو بنشیند که قطعاً تداوم آن در افزایش سطح مراودات بین‌المللی کشورها تأثیر خواهد گذاشت.

اما شاید مهم‌ترین عرصه حضور رئیس‌جمهور در سازمان ملل از نوع دیپلماسی عمومی باشد. ما سال‌هاست که در حصر رسانه‌ای طرف مقابل قرار گرفته‌ایم و آنها توانسته‌اند به‌واسطه تفوق و برتری تکنیکی در حوزه رسانه، تصویری غلط از ایران و جمهوری اسلامی بسازند. در این سفر یکی از اقدامات خوبی که می‌تواند صورت بگیرد، گزارش صحیح از وضعیت موجود است.

یکی از حوزه‌هایی که در سفرهای حجت‌الاسلام رئیسی شایسته قدردانی است، تأکید بر معرفی سردار شهید سلیمانی به عنوان قهرمان مبارزه با تروریسم داعشی است. این موضوع از دو جنبه اهمیت دارد:

جنبه اول این است که مانع آن می‌شود که چهره کشوری، مانند ایران که خود در خط مقدم مبارزه با تروریست‌ها بوده است، تحریف شود.

جنبه دوم معرفی شهید سلیمانی به عنوان یک قهرمان جهانی در مبارزه با تروریسم است. این نکته‌ای است که باید به آن اذعان کنیم، شهید سلیمانی آن‌گونه که بوده است، برای جهانیان معرفی نشده است. حتی با وجود ارادت اکثریت ایرانیان به این شهید بزرگوار، در داخل هم کمیت آگاهی جامعه نسبت به ایشان لنگ می‌زند و برخی از ساحت‌های زندگی او روایت نشده است.

اما عرصه مهم‌تر در سفر رئیس‌جمهور بازگویی واقعیت‌های غرب و حمله به پاشنه آشیل آنهاست. اینکه رئیس‌جمهور از رسانه غربی پیرامون حقوق زندانیان می‌پرسد، یا درباره تعداد کشته‌شدگان به دست پلیس آمریکا در سال گذشته آمار می‌دهد یا از موضوع مقابله با زنان مسلمان در فرانسه و لغو آزادی‌های دینی آنها گلایه می‌کند، تنها نمونه‌هایی است که می‌تواند دوگانه‌های غرب را در رسانه‌های غربی به رخ آنها بکشد. در مقابله با جنگ ترکیبی، یکی از راهکارهای مؤثر حمله به پاشنه آشیل طرف مقابل است و این در سفر اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفت.