بسم الله الرحمن الرحیم

۱. بین مطالبات صادقانه مردم و حرکت تخریبگران باید تفاوت قائل شد.
در تحلیل ها یک نقطه ی تقریباً مشترکی وجود داشت که آن نقطه، نقطه ی درستی است و آن تفکیک بین مطالبات صادقانه و به حقّ مردم و حرکات وحشیانه و تخریبگرانه ی یک گروه است؛ اینها از هم باید تفکیک بشود. اینکه فلان انسانی از یک حقّی محروم بماند و اعتراض بکند یا این اعتراض کننده ها -صد نفر، پانصد نفر- بیایند یک جایی جمع بشوند و حرف خودشان را بزنند، یک مطلب است؛ و اینکه یک عدّه ای از این تجمّع و از این انگیزه سوءاستفاده کنند و بیایند به قرآن دشنام بدهند، به اسلام دشنام بدهند، به پرچم اهانت کنند، مسجد را بسوزانند، تخریب کنند، آتش بزنند، یک حرف دیگر است؛ اینها دو مقوله است؛ اینها را با هم مخلوط نباید کرد.

۲. قانون معیار همه است.
همه قانون را معیار بدانند؛ ما از بی قانونی ضرر میکنیم،ضربه می خوریم. سال ۸۸ دیدید؛ اینکه کشور در سال ۸۸ دچار خسارت شد… به خاطر چه بود؟ به خاطر بی قانونی.

۳. هر سه قوه روی مشکلات کشور متمرکز بشوند
هر سه قوّه مشکلات کشور را بشناسند و روی یکایک مشکلات متمرکز بشوند… ما مشکل غیرقابل حل در کشور نداریم که بگوییم این مشکل غیرقابل حل است، [یا] این گره بازنشدنی است؛ این را همه بدانند. همه ی این گره ها بازشدنی است.

۴.  از ضعف های خودمان غافل نشویم
دشمن خارجی هست، امّا این موجب نشود که از ضعف های خودمان غافل بشویم… مگس روی زخم می نشیند؛ زخم را خوب کنید، زخم را نگذارید به وجود بیاید. ما اگر مشکل داخلی نداشته باشیم، نه این شبکه ها می توانند اثر بگذارند، نه آمریکا می تواند هیچ غلطی بکند.

۵.  مسئولین کشور همه با هم باشند
مسئولین کشور همه با هم باشند… وقتی که شما می بینید دشمن دارد تهدید میکند شما را -دشمنی لجباز، لجوج- و مشکلاتی به وجود می آورند با کارهایی که کرده اند در داخل کشور، بایستی همه با همدیگر همدست باشند، همه کنار هم بایستند.

۶. انتقاد خوب است اما سیاه نمایی ممنوع!
انتقاد کار خوبی است و کار لازمی است… امّا تذکّر و انتقاد را به صورت «یک کلاغ چهل کلاغ» مطرح نکنند… تذکّر اگر می دهیم، انتقاد اگر می کنیم، منصفانه باشد؛ این جور نباشد که مبالغه کنیم، تعمیم بدهیم، سیاه نمایی کنیم.