فِي رِوَايَةِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ أَنَّ الصَّادِقَ ع قَالَ لِرَجُلٍ إِذَا أَصَابَكَ هَمٌّ فَامْسَحْ يَدَكَ عَلَى مَوْضِعِ سُجُودِكَ ثُمَّ أَمِرَّ يَدَكَ عَلَى وَجْهِكَ مِنْ جَانِبِ خَدِّكَ الْأَيْسَرِ وَ عَلَى جَبْهَتِكَ إِلَى جَانِبِ خَدِّكَ الْأَيْمَنِ ثُمَّ قُلْ :
«بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّي الْهَمَّ وَ الْحَزَنَ» ثَلَاثاً

مولا امام صادق (علیه السلام) به شخصی فرمود:
هرگاه غم و اندوهی به تو رسید،
دستت را بر محل سجده‌ گاهت (مهر نمازت) بکش ؛ سپس دستت را به سمت گونه چپ ات بکش. و [دوباره] از پیشانی به طرف گونه راستت بکش
آنگاه سه بار این ذکر را بخوان:
«بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ، اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّي الْهَمَّ وَالْحَزَنَ
(خداوندا همّ و حزن را از من رفع کن )

مرحوم آیت الله بهجت بعد از هر نمازش این عمل را انجام میداد

البته در روایات شکل های دیگری از این عمل بعد از نماز ذکر شده است که در بالا به یک مورد آن اشاره شد

بحارالانوارج۸۳/ص۲۰۶