نسیم یار

اقسام روزہ

سہ نوع روزہ داریم ؛ ۱- روزہ عام ۲- روزہ خاص ۳- روزہ خاص الخاص

روزہ عام: همان روزہ اے است ڪہ عموم مردم مے گیرند؛ روزہ عام روزہ اے هست ڪہ انسان تنها از امورے ڪہ روزہ را باطل مے ڪند خوددارے مے نماید.

روزہ خاص: روزہ اے است ڪہ روزہ دار علاوہ بر اینڪہ از خوردن و آشامیدن خوددارے مے ڪند اعضاء و جوارحش هم روزہ دارد؛ چشمش را هم از معصیت مے بندد؛ سحر ڪہ روزہ مے گیرد نیت مے ڪند ڪہ خدایا من همہ اعضاء و جوارحم روزہ است؛ گوشم غیبت نمے شنود، زبانم غیبت نمے ڪند، و … این روزہ خاص است.

روزہ خاص الخاص: این روزہ، روزہ اے است ڪہ غیر از خدا هیچ چیز دیگرے در دل روزہ دار نباشد؛

اگر در ماہ رمضان همہ ڪارها براے خدا باشد؛ روزہ خاص الخاص تحقق مے یابد و از این رو در دعا از خدا مے خواهے اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِے فِیهِ صِیَامَ الصَّائِمِینَ یعنے خداوندا روزہ مرا روزہ خاص الخاص قرار بده .

شهید سید مرتضی آوینی:

خرمشهر شقایقی خون‌رنگ است كه داغ جنگ بر سینه دارد… داغ شهادت.
ویرانه‌های شهر را قفسی درهم‌شكسته بدان كه راه به آزادی پرندگانِ روح گشوده است
تا بال در فضای شهر آسمانی خرمشهر باز كنند.

زندگی زیباست، اما شهادت از آن زیباتر است.
سلامت تن زیباست، اما پرنده‌ی عشق، تن را قفسی می‌بیند كه در باغ نهاده باشند.
و مگر نه آنكه گردن‌ها را باریك آفریده‌اند تا در مقتل كربلای عشق آسان‌تر بریده شوند؟
و مگر نه آنكه از پسر آدم، عهدی ازلی ستانده‌اند كه حسین را از سر خویش بیش‌تر دوست داشته باشد؟
و مگر نه آنكه خانه‌ی تن راه فرسودگی می‌پیماید تا خانه‌ی روح آباد شود؟
و مگر این عاشق بی‌قرار را بر این سفینه‌ی سرگردان آسمانی، كه كره‌ی زمین باشد،
برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده‌اند؟
و مگر از درون این خاك اگر نردبانی به آسمان نباشد، جز كرم‌هایی فربه و تن‌پرور بر می‌آید؟
پس اگر مقصد را نه اینجا، در زیر این سقف‌های دلتنگ و در پس این پنجره‌های كوچك كه به كوچه‌هایی بن‌بست باز می‌شوند
نمی‌توان جست، بهتر آنكه پرنده‌ی روح دل در قفس نبندد.
پس اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر. پرستویی كه مقصد را در كوچ می‌بیند،
از ویرانی لانه‌اش نمی‌هراسد.

برگرفته از گفتار متن شهری در آسمان

 بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

الحمد لله رب العالمین والصلاة علی سید الانبیاء محمد وآله السادة الاوصیاء الطاهرین.

اینجانب، جهاتِ سلبیه و اثباتیه را متعرض می‌شوم. کسانی که بنا دارند در رأی دادن و یا انتخاب شدن، شرکت نمایند، باید متذکر باشند که کسانی حقّ انتخاب شدن و امینِ مردمِ با ایمان در مورد دین و دنیا بودن را دارند، که:

✅ از رجالِ با عقلِ کاملِ کافی

✅ و ایمان کامل از شیعه اثنی‌عشریه

✅ و با علم به مسائل شرعیه در شخصیات و اجتماعیات

✅ و با شجاعت باشند؛

✅ و از آنهایی باشند که در اظهارات و تروک، «لا یخافون فی الله لومة لائم» باشند؛

✅ و از رشوه‌ها و تخویفات و نحو۵ آنها دور باشند.

✅ نظر نکنند که تا به حال چه بود؛ بلکه نظر نمایند که از حال چه باید بشود و چه باید نشود.

✅ و باید پرهیزکار و خداترس باشند، اراده خدای تعالی را بر همه چیز ترجیح بدهند.

✅ اگر فاقد بعض صفات باشند، اهل ائتمان نیستند، و رأی دادن برای فاقدها بی‌اثر است، بلکه جایز هم نیست؛ مشکوک هم، متروک است.

✅ تفحص هم، باید کامل باشد و بدون مداخله دوستی و دشمنی در امور نفسانیه باشد.

✅ در حالِ رأی دادن و گرفتن، خدای عظیم را ناظر به تمام خصوصیاتِ همه بدانند.

✅ کسانی هم که واجِد خصوصیات مذکوره باشند ـ که جایز باشد رأی دادن و گرفتن درباره آنها ـ واجب می‌شود با توانایی، اگر بدانند یا احتمال بدهند که فاقدِ بعضِ آنها، رأی خواهند گرفت.

✅ ملاحظه نمایید دُوَل کفر را [که] چگونه انتخاب می‌نمایند و انتخاب می‌شوند، و چه کسانی انتخاب می‌شوند، و از چه راه‌هایی انتخاب می‌شوند، و چه آرائی در مجلس‌های خودشان اظهار می‌کنند، و دولت‌های آنها چه عملیاتی بر طبق قانون مملکت و برخلاف قانون عقل و دین ـ حتی ادیان منسوخۀ آنها ـ انجام می‌دهند که فساد و اِفساد آنها بر همه عقلای دنیا و مسبّبات آنها، که مطابقت با هیچ دینِ اصل‌دار و هیچ قانونِ عقل‌پسند، ندارند.

عصمکم الله و ایّانا من الزلات کلّها بمحمد و آله الطاهرین، صلوات الله علیهم اجمعین
والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته. ( انتخابات سال ۱۳۷۴)