نسیم یار

موضوع سخنان حسن روحانی آنجایی که می‌گوید حتی به امام دوازدهم هم می‌شود نقد کرد، “آزادی نقادی” نیست، گرچه آنچه از معنای کلام دانسته می‌شود، چنین مفهومی است. روحانی که به نقدپذیری اعتقادی ندارد و بستن دهان منتقدین از راه ناسزاگویی علنی و شکایت به بزرگترهای رسانه‌ها واکنش او به نقادی هاست. موضوع سخن او حتی بحث کلامی پیرامون درستی و نادرستی نقد به معصوم نیست؛ تجربه‌ی دخالت او در مباحث دینی و رد تحلیل‌های دینی‌اش توسط علما و مراجع نشان داده دانش مباحث کلامی را ندارد. از سویی جای مباحث کلامی کرسی ریاست اجرایی کشور نیست؛ دانشگاه و حوزه است و برای سال‌های آغازین طلبگی او بوده و نه الان!

موضوع سخنان روحانی در واقع فرافکنی است؛ آشوب‌ها خوابیده، ترس روحانی از “مرگ بر روحانی"های کف خیابان ظاهراً ریخته و حالا باید توجهات را به جاهای دیگر جلب کند؛ این است که به در و دیوار می‌زند و حتی پای امام معصوم را هم وسط می‌آورد… موضوع سخنان روحانی آشوبگری روانی است تا گردوخاک آشوب خیابانی از ذهن‌ها پاک شود؛ تا یادمان برود قبل از موج سواری ضدانقلاب، موضوع تجمعات اعتراض به گرانی‌ها بود و حالا دولت باید درگیر رفع مشکلات معیشتی باشد و نه مباحث کلامی و علمی!

دولتی که کشورش دچار مشکلات رکود و بیکاری است، جای سخنرانی و تئوری پردازی ندارد؛ باید کار کند؛ کار و کار و کار… شاید حسن روحانی بتواند ثابت کند می‌توان به امام معصوم نقد کرد، اما آیا با این تئوری پردازی زندگی کولبرها تامین می‌شود؟ مسکن‌های مهر مستحکم و مستاجرها خانه دار می‌شوند؟ آیا رکود از بازار می‌رود و کانتینرهای قاچاق وارد کشور نمی‌شود؟ آیا با اثبات درستی نقادی به معصومین علیهم السلام، حقوق‌های عقب افتاده‌ی کارگران پرداخت می‌شود؟ نرخ بیکاری پایین می‌آید؟ حقوق‌های نجومی قطع می‌شود؟ گرانی‌ها کنترل می‌شود؟

این روزهای بعد از خوابیدن موج آشوب‌ها زشت‌ترین مدل‌های فرافکنی را از سوی مسئول اجرایی کشور شاهد هستیم؛ آشوب‌های کلامی روحانی نباید ما را از درخواست‌های اقتصادی و معیشتی غافل کند؛ نه اینکه مفاهیم دینی اهمیت ندارد، اما باید دید آیا قصد روحانی زیر سوال بردن اعتقادات اسلامی بوده و جمله‌ی او چنین کارکردی دارد؟ یقیناً خیر؛ کاربرد سخنرانی او شانه خالی کردن از وظایف اجرایی دولت و سرگرمی رسانه‌ها به مباحث تئوریک است و ما نباید بگذاریم او در این فرافکنی موفق باشد. موضوع اول کشور الان معیشت و اقتصاد مردم است؛ نگذارید سرمان را گرم کند…

استاد علیرضا پناهیان 24 دی ۹۶

آیا فضایی داریم که مسئولین رو به طور دائمی نقد کنه و کارهای خطای اونارو مطرح کنه!

فضای تخصصی ای که فقط کارش این باشه و در این زمینه جریان سازی کنه!

بله درسته که همه دارن تو صفحاتشون این کار رو می کنن …..

ولی چون از یک مرکز نیست کمی حالت جریان سازی و دائمی بودنش جای سواله!

باید یک مرکز تخصصی و متمرکز باشه برای این کار!

مثل فتن که تخصصی روی تشیع لندنی کار می کنه

 یا مثل اخوت که کارش متمرکز بر روی وحدت هستش…

البته نقد سازنده و به دور از توهین و تحقیر!

یک گروه نخبه شاید لازم داشته باشه که به جوانب کار مسلط باشند

 مهارت هایی مثل کارهای رسانه ای و گرافیکی هم داشته باشند…

رئیس جمهور در جمع وزیر و مدیران وزارت امور اقتصاد و دارایی گفت: اگر یک وقتی امام زمان (عج) ظهور کرد، آنوقت هم می شود نقد کرد.

حجت الاسلام حسن روحانی رئیس جمهور ۱۸ دی ماه در جمع وزیر و معاونان وزارت امور اقتصاد و دارایی با اشاره به ضرورت نقد در هر شرایطی عنوان کرد: همه باید انتقاد بشوند استثنا نداریم ، تمام مسئولین در کشور قابل نقد هستند ، ما در کشور معصوم نداریم ، اگر یک وقتی امام زمان ظهور کرد آنوقت هم میشود نقد کرد.

او در ادامه افزود: پیامبر (ص) هم اجازه نقد می‌داد. دیگه بالاتر از پیامبر (ص) در تاریخ نداریم. وقتی پیامبر (ص)  صحبت می‌کرد، طرف بلند می‌شد روبروی پیامبر (ص)  و می‌گفت: «حرفی که داری می‌زنی نظر توست یا وحی است؟» اگر پیامبر (ص) می‌گفت: «نظر من است» انتقاد می‌کرد و می‌گفت: «من قبول ندارم». ما در زمان حکومت معصوم هم نقد داریم. اگر نقد توأم باشه با امید، اراده و راه حل درست، همیشه مفید است. باید راه حل بدهیم.

بنابراین گزارش این اظهارت رئیس جمهور واکنش بسیاری از شخصیت ها و علمای اسلام را برانگیخت.

امروز دفتر رئیس جمهور در طلاعیه ای ضمن تکذیب انتساب این جمله به رییس جمهور که «امام زمان (عج) هم قابل نقد است»  تاکید کرد: باور و اعتقاد به عصمت انبیاء و ائمه معصومین (ع) از مسلمات قطعی تشیع است.

 نامه سرگشاده استاد رائفی پور به  رئیس جمهور در نقد سخنان اخیرشان در جمع مسولان وزارت اقتصاد و دارایی (۱۸ دی ۹۶)

محضر رئیس جمهور محترم جناب حاج شیخ حسن روحانی

 چند ماه پیش…
 سخنانی شاذ ، پیرامون امیرالمؤمنین و شرط مردم در پذیرش ولایت ایشان بیان فرمودید که حقیر نیز به اندازه بضاعت و البته وظیفه شرعی ام در دفاع از حریم اهل بیت پاسختان را دادم .

اخیرا نیز مطلبی را پیرامون فرهنگ انتقاد پذیری افاضه فرموده اید که چهار ستون بدنم را لرزاند.

طبعا با آن بخش از فرمایشاتتان که در لزوم نقد مسئولین بود موافقم و صد البته انتظار دارم در عمل به آن نیز مقید باشید و مبادا امثال حسین دهباشی مشاور رسانه ای و سازنده فیلم تبلیغاتی تان به دلیل انتقاد از وزیر مولتی میلیاردر و پورشه سوار بهداشتتان ، به حبس محکوم شود !!!

کاری کردید که بنده خدا انتقاد از کابینه شما که هیچ ،مستند سازی را هم رها کرده و قصد دارد کافی شاپ بزند!

عارضم بنده هیچ مشکل شخصی با جنابعالی و یا کابینه تان ندارم و فی المثل از مدافعان سرسخت عملکرد وزیر کشاورزی تان هستم و هرجایی توانسته ام به دولتتان بدون هیچ چشمداشتی کمکهایی نیز کرده ام.

اما داستان افاضه جدیدتان !

فرموده اید میتوان امام معصوم از جمله امام دوازدهم را هم نقد کرد و یا از صحابه ای گفته اید که در چشمان پیامبر نگاه می کردند و می گفتند : “امن الله او منک” این سخن که گفتی از جانب خداست یا تحلیل خودت (پیامبر ) است!

اگر منظورتان مشارکت دادن صحابه (و شاورهم فی الامر..) درامور است که واضح و مبرهن است هدف رشد دادن صحابه و اثبات حقانیت تصمیمات پیامبر به ایشان بوده که داستان واقعه بدر یا احد نمونه ای از این دست است اما اگر مرادتان آنگونه که از کلامتان بر می آمد مجوز نپذیرفتن برخی تصمیمات معصوم توسط مردم است ،به عنوان یک درس خوانده در حوزه های علمیه شیعه قطعا باید بدانید تمام آنچه از معصوم به ما می رسد بی کم و کاست برای ما حجت است!

مزید اطلاعتان عرض کنم صحابه مورد نظرتان که در مقابل فرمایشات پیامبر می ایستادند و نظرات پیامبر را نقد می کردند همان هایی بودند که از قضا انقلاب پیامبر(ص) را به سقیفه کشاندند و البته به غدیر نقد داشتند!

همان هایی که پیامبر را فقط در وحی معصوم می دانستند ، چنانکه در داستان پر غصه “رزیه ابن عباس” هنگامی که پیامبر قلم و دوات خواستند تا مکتوب فرمایند پس از رحلتشان چه کسی (بخوانید امام_علی )جانشین ایشان است ، یکی از همان صحابه که از قضا بعد ها با لگد درب خانه حضرت زهرا را شکست کاغذ را از دستان مبارک پیامبر قاپید ، پاره کرد و گفت :ان الرجل ليهجر غلب عليه الوجع،حسبنا کتاب الله
ترجمه (با عرض پوزش از همه مسلمانان): براستی این مردک!، هذیان میگوید و هذیان گویی بر او غلبه کرده است! کتاب خدا (قرآن)در میان ماست و برایمان بس است !

جهت کسب اطلاع بیشتر می توانید فی المثل فقط به هفت مورد در صحیح بخاری ! (در انتهای همین متن ) مراجعه فرمایید.

البته هضم این مسئله نیازی به مداقه در تاریخ اسلام یا روایات فریقین هم نداشته و کافی است در حد یک مسلمان عادی قرآن خوانده باشیم !

سوره احزاب آیه ۳۶: و هیچ مرد مؤمن و زن مؤمنی را نسزد و شرعا جایز نباشد و عقلا روا نبود آن گاه که خدا و رسولش فرمانی را ( درباره آنها ) صادر نمایند برای آنها اختیاری در کارشان باشد. و هر کس خدا و رسولش را نافرمانی کند مسلّما به گمراهی آشکاری درافتاده است.

نسا ۶۵:ای پیامبر سوگند به پروردگارت که آنها ایمان نمی آورند تا آن گاه که تو را در آنچه میان خود اختلاف دارند داور سازند ، سپس در نفس خویش هیچ تنگی و ناراحتی نسبت به آنچه تو حکم داده ای نیابند و کاملا تسلیم گردند.

جن ۲۳ : …و آنان که خدا و فرستاده او را نافرمانی کنند بی تردید برای آنان آتش دوزخ است که جاودانه در آن ماندگار خواهند بود.

حشر ۷ :و آن‌چه را پیامبر به شما داد آن را بگيريد و از آن‌چه شما را از آن باز داشت، دوری کنید و از خدا پروا بداريد كه عقاب الهی بسیار شدید است

و حدود ۱۶ آیه دیگر که مسلمانان را فرمانبردار محض در برابر فرمایشات پیامبر می خواهد نه آنکه بنشینند و ایشان را نقد کنند !

بسم الله الرحمن الرحیم

۱. بین مطالبات صادقانه مردم و حرکت تخریبگران باید تفاوت قائل شد.
در تحلیل ها یک نقطه ی تقریباً مشترکی وجود داشت که آن نقطه، نقطه ی درستی است و آن تفکیک بین مطالبات صادقانه و به حقّ مردم و حرکات وحشیانه و تخریبگرانه ی یک گروه است؛ اینها از هم باید تفکیک بشود. اینکه فلان انسانی از یک حقّی محروم بماند و اعتراض بکند یا این اعتراض کننده ها -صد نفر، پانصد نفر- بیایند یک جایی جمع بشوند و حرف خودشان را بزنند، یک مطلب است؛ و اینکه یک عدّه ای از این تجمّع و از این انگیزه سوءاستفاده کنند و بیایند به قرآن دشنام بدهند، به اسلام دشنام بدهند، به پرچم اهانت کنند، مسجد را بسوزانند، تخریب کنند، آتش بزنند، یک حرف دیگر است؛ اینها دو مقوله است؛ اینها را با هم مخلوط نباید کرد.

۲. قانون معیار همه است.
همه قانون را معیار بدانند؛ ما از بی قانونی ضرر میکنیم،ضربه می خوریم. سال ۸۸ دیدید؛ اینکه کشور در سال ۸۸ دچار خسارت شد… به خاطر چه بود؟ به خاطر بی قانونی.

۳. هر سه قوه روی مشکلات کشور متمرکز بشوند
هر سه قوّه مشکلات کشور را بشناسند و روی یکایک مشکلات متمرکز بشوند… ما مشکل غیرقابل حل در کشور نداریم که بگوییم این مشکل غیرقابل حل است، [یا] این گره بازنشدنی است؛ این را همه بدانند. همه ی این گره ها بازشدنی است.

۴.  از ضعف های خودمان غافل نشویم
دشمن خارجی هست، امّا این موجب نشود که از ضعف های خودمان غافل بشویم… مگس روی زخم می نشیند؛ زخم را خوب کنید، زخم را نگذارید به وجود بیاید. ما اگر مشکل داخلی نداشته باشیم، نه این شبکه ها می توانند اثر بگذارند، نه آمریکا می تواند هیچ غلطی بکند.

۵.  مسئولین کشور همه با هم باشند
مسئولین کشور همه با هم باشند… وقتی که شما می بینید دشمن دارد تهدید میکند شما را -دشمنی لجباز، لجوج- و مشکلاتی به وجود می آورند با کارهایی که کرده اند در داخل کشور، بایستی همه با همدیگر همدست باشند، همه کنار هم بایستند.

۶. انتقاد خوب است اما سیاه نمایی ممنوع!
انتقاد کار خوبی است و کار لازمی است… امّا تذکّر و انتقاد را به صورت «یک کلاغ چهل کلاغ» مطرح نکنند… تذکّر اگر می دهیم، انتقاد اگر می کنیم، منصفانه باشد؛ این جور نباشد که مبالغه کنیم، تعمیم بدهیم، سیاه نمایی کنیم.